GRAD KOJI OPSTAJE I TRAJE

Panorama Užica

Užice je grad koji je u svoje temelje uzidao 23 veka postojanja, grad bogatog kulturnog nasledja, kome vreme baš i nije bilo naklonjeno. Rušen i spaljivan, ponovo dizan iz pepela, zidan i dozidjivan, sačuvao je danas uglavnom srednjovekovne spomenike.

Bela crkva karanska iz 13. veka i užička tvrdjava iz 14. veka stameni su svedoci minulih epoha. Ostali materijalni tragovi daleke prošlosti, koji broje milenijume, čuvaju se u Narodnom muzeju u Užicu, koji u svojim zbirkama ima preko 35.000 eksponata.

U užičkom kraju nastali su i prvi tragovi srpske štampane reči, pre gotovo pet vekova, oličeni u prvoj srpskoj štampanoj knjizi "Rujanskom četvorojevandjelju". Neimari, kroz prošlost, Užicu podariše mnoštvo česama, isklesanih u kamenu i premostiše reku Djetinju na mnogim mestima i Užice učiniše gradom mostova.

Tragovi prošlosti, tradicije i kulture, Užice čuva i u jedinstvenom etno-parku, Muzeju Staro selo u Sirogojnu. Užice je grad kome su kultura i duh starog i neprolaznog u srcu, ali isto tako Užice je i moderan grad, arhitektonski oblikovan. Grad koji ima blizu 90.000 stanovnika, srednje i više škole, Učiteljski fakultet, pozorište koje postoji više od pola veka, galerije koje okupljaju akademske slikare i vajare, koji svoje snove i stvarnost pretaču u slikarska platna i skulpture.

Pogled na Zlakusu

Užice je i domaćin medjunarodnih likovnih manifestacija, Grafičkog bijenala "Suva igla" i Medjunarodne umetničke kolonije keramike "Zlakusa", koja je značajna zbog jedinstvenog spoja tradicije, duge preko hiljadu godina, i modernih kretanja u savremenoj svetskoj keramici.

Užice leži na reci Djetinji i poznat je i po proizvodima od bakra, aluminijuma, tvrdog metala, po čuvenoj užičkoj pršuti, rakiji klekovači i kajmaku.

Sve je to Užice. Grad koji opstaje i traje.

Branko Stanković